Trailer e comentario. A PARTE DOS ANXOS

A PARTE DOS ANXOS

COMENTARIO de Julio Rodríguez Chico. La Butaca.com

“A parte dos anxos” é unha entrañable comedia social na que Ken Loach deixa clara a súa aposta pola segunda oportunidade. Paul Branningan fai un gran papel cheo de frescura e espontaneidade.

Resulta difícil imaxinar a Ken Loach facendo un cinema no que a perspectiva social non prevaleza ou onde os seus personaxes non pertenzan a clases desfavorecidas. En “A parte dos anxos” -Premio do Xurado en Cannes- non saímos dese universo de compromiso e marxinalidade, pero si varía o enfoque con que se achega ás distintas situacións. O ton de comedia e a súa óptica humanista imponse ao espírito reivindicativo doutros traballos, e a denuncia agre deixa paso a un tratamento amable dos problemas. Agora volvemos a Glasgow para seguirlle a pista a un cuarteto de mozos delincuentes que deben conmutar a súa pena con traballos comunitarios como medio de reinserción. Un deles é Robbie, que acaba de ter un bebé con Leonie e que tenta escapar dunha contorna de violencia onde nin sequera a familia da súa noiva os mira con bos ollos. Harry é o titor do grupo e tamén quen meta en Robbie o interese pola arte da cata de whisky, afección que pode axudarlle a librarse do estigma que o acompaña e abrirlle novos horizontes.

Con esta entrañable comedia social, Loach deixa claro o seu gusto polo whisky e tamén o seu respaldo a un individuo ao que hai que dar unha segunda oportunidade. Déixao de manifesto coa amiga que lle deixa o piso á xove parella, con Robbie e con cada un deses simpáticos e pícaros perdedores que non cometeron máis delito que nacer nun ambiente de supervivencia e loita polo traballo, de escasa cultura e formación. Por iso, trata de salvalos sacando o mellor deles, que non é outra cousa que un profundo sentido da paternidade e da amizade, unha bondade e xustiza natural, un desexo de emendarse e saír adiante. Desde o inicio, vemos que a todos lles queda grande a palabra delincuente, demasiado inxusta para etiquetar a quen tivo un momento de debilidade ou unha reacción descontrolada. A xustiza trata de reeducarlos con eses traballos sociais ou con eses encontros terapéuticos, pero as familias están rotas e non apoian eses desexos de paz, co que a violencia se transmite de pais a fillos, con ameazas e vinganzas encadeadas.